බ්ලොගර් ආවම, වැඩක් නැති කොට කම්මැලිකමට ලියන කවි

මුවොදොරක්.

ඒ මත බංකු පේළියක්.

එයින් එක බංකුවක් උඩ සිටියි මරු ජෝඩුවක්.

අතින් අත පටලාගෙන, මුවට මුව ලං කරලා, දුන්නා එක හාදුවක්.

තවත් එක බංකුවක් උඩ, දුක්බරිත මුහුණකින්, සයුර දෙස දෙනෙත් යොමු, රූ පිරි ලඳක්.

මෙව්වා බලමින්, ඉස්සෝ වඩයක්, නාන් රොටියක් ගිලිනවා මිස මට ත්  තිබුනෙම නැහැ නේ හෆ්ෆේ වෙන වැඩක්...