කෝ විසිල් එක? බල්ටිය? අවුරුදු දෙකකට පසුව ඇති දැවැන්ත විදිහට ඒකාධිපතියා නැවත කරලියට. හික්ස්!
හරියටම මීට අවුරුදු දෙකකට කලින්, ඒ කියන්නේ 2013 ක්වූ මැයි මස පළමු වෙනිදා වැඩ (නො)කරන ජනතාවට පොඩි කින්ඩියක් දාලා ලියපු පොස්ට් එකෙන් පස්සේ මම බ්ලොග් එක ලියන එක නැවැත්තුවා. අද හවස තුසියා (මගේ ඔෆිසියේ එල ෆිට් එකක්) එක්ක ප්ලේන්ටියක් ගහන්න දෙමටගොඩ පාලම යට කඩේට යනකන් ම ආයෙත් මේක ලියන්න පටන්ගන්න ඕනේ කියලා මට හිතුනෙම නැහැ. පාලම උඩ නවත්තලා තිබ්බ සී.ටී.බී බස් සෙට එක දැක්කම මට මගේ අන්තිම පොස්ට් එක මතක් වෙලා "මචන් හරියටම මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් මම බ්ලොග් එක ලියන එක නැවැත්තුවා" කිව්වා ම පොර තමයි කිව්වේ ආයෙත් සැරයක් ඔන්න ඕක ලියන්න පටන් ගනින් කියලා. මම මේක ලියද්දිත් මූ මගේ එහාපැත්තේ ඉඳන් කෙල්ලෙක් ගේ හඳහන බලනවා. (ඒ ගැන විස්තර පස්සේ කියන්නම් කෝ) හුකෑස්! දැන් මූට හිතෙනවා ඇති මට මීක පටන් ගන්න කිව්වට වඩා හොඳයි හරහට පොල්ලක් බැඳන් ලිඳේ පැන්න නම් හොඳයි කියලා.
මේ පාරත් හැබැයි කියලා වැඩක් නැහැ බස් පිටින් පුරවගෙන දේශප්‍රේමී, දේශමාමක මාමලා නැන්දලා බුරුතු පිටින් බෝතල් කාලයි බත් පැකට් එකයි ගන්න පෝලිමේ ගම් නියම් ගම් අතහැර කොළඹ ඇවිල්ලා. යකෝ හෙන ගේමක් දීල මැයි පළවෙනිදා නිවාඩුවක් අරන් දීල තියෙන්නේ කට්ට අව්වේ වේලෙන්න ද?
කරුමෙක මහත! බඩ ගින්දරේ වේලෙන දරු පැටව්. අව්වට වැස්සට තෙමෙන හිස්ගෙඩි! කවදාවත් නැති දේශාලය මේ මෝඩ ඔළුගෙඩි ඇතුලේ හැමදාම තිබුනා නම්... (තුසියා පවසයි)
හැබැයි මෛත්‍රී මාමා පොරොන්දු වෙච්ච විදිහට විධායක බලතල කප්පාදු කරලා හිටං මහා මැතිවරනෙකට ලක ලැස්ති වෙන පාටයි. ඊයේ පෙරේදා මම ඔරුගොඩවත්ත පැත්තේ තාප්පෙක දැක්කා "දුන් පොරොන්දු ඉටුකළ ජනපති" ද මොකක් ද කියලා පෝස්ටර් එකක් ගහලා තියෙනවා. යකෝ කරන කරන වැඩක් ගානේ පෝස්ටර් ගහපු හින්දා නේ ගිය ආණ්ඩුවේ උන්දැලා ව ගෙදර ඇරියේ... හැබැයි ගිය ආණ්ඩුවේ එකෙක් ගෙම වැඩක් ද දන්නේ නැහැ. දැන් ඉතින් පාලක පක්ෂයයි විපක්ෂයයි එක පැත්තේ ලු නේ.
ඔන්න තුසියා උඹට දුන් පොරොන්දු ව ඉටු කළා. බ්ලොග් එක ආයෙත් ලියන්න පටන් ගත්තා. හරියටම මැයි පලවෙනි දා. ඒකාධිපතියා යලි අවදි වේ. ලෝල් සහගතයි.
